Muhaka, wat een prachtig kamp. Hoe droog en bergachtig Tsavo was, zo tropisch en vruchtbaar is het hier. Midden in een tropisch stukje bos ligt het kamp waar ik tot oktober verwend wordt als een prinsesje! Hoewel de koude douches, muggen en urenlange preken van de drie omliggende moskees niet altijd paradijselijk zijn.

Het vertrek vanuit Tsavo was redelijk moeilijk, de familie daar verlaten was niet leuk. Gelukkig ging Ibrahim, onze personal coach en papa, met ons mee. De reis naar Muhaka duurde ongeveer 5 uur, waarin de natuur zichtbaar veranderde. Muhaka is een redelijk kleine gemeenschap waar ons kamp middenin ligt. Een voet buiten het hek en je staat in de voortuin van de buren, geweldig.

Opnieuw een mama's house waar we aan mogen werken. De muren staan, het dak zit er op. Aan ons de taak om de muren te plamuren, sauzen en verven. Het begin was moeilijk, maar we zijn ondertussen ervaren in bouwen van huizen. Donderdagmorgen helpen in het ziekenhuis. Hoewel ik mij een voorstelling gemaakt had van het werk daar, werd ik verrast. Ik mocht meehelpen bij kinderinjecties, baby's wegen en meten, medicijnen afmeten en meegeven, het verzorgen en geven van de pil aan jonge vrouwen en het onderzoeken van zwangere vrouwen. Het was fantastisch! Ik heb een zwangere vrouw onderzocht, haar buik gevoeld, de baby gevoeld en de mini hartslag gehoord! Hoewel de meeste dingen in het ziekenhuis wat improvisatorisch en ouderwets zijn, zijn de nurses goed gekwalificeerd en uitstekend in wat zij doen.

We hebben twee dagen vrij in het weekend, welke we besteden aan het strand. En dan bedoel ik niet een strand als Scheveningen, maar een parelwit strand met azuurblauwe zee en een prachtige zon. Ook wel paradijs genoemd.

De dynamiek in de groep is wat aan het veranderen. Keely en Dan zijn vertrokken naar huis, wat een enorme zware lading had. We zijn erg close geworden in korte tijd, dus het afscheid was voor iedereen emotioneel. Vrienden voor het leven, voor altijd in mijn hart. Zelfs al plannen gemaakt om naar Engeland te gaan volgend jaar. De vier overgebleven strijders worden steeds hechter, een familie ontstaat. We leren elkaar steeds beter kennen, en het is fijn om elkaars nukken te kennen. Rachel is als een zusje geworden, het voelt goed en ze heeft een positieve uitstraling. De taalbarriere is soms nog wel eens lastig, maar het schijnt dat ik 'fantastisch engels spreek en een intelligente meid ben'. Altijd leuk om te horen natuurlijk :)

Ik heb momenten van heimwee, maar die zijn van korte duur. Een aantal belangrijke data maken het moeilijk om hier te zijn, verjaardagen en gemis van dierbaren die er niet meer zijn. Maar ik ben hier, in Kenya. Het is geweldig hier, ik vermaak me elke dag en ik zou dit voor geen goud willen inruilen.

Lieve familie en vrienden, vanuit het zonnige Diane Beach; ik houd van jullie en tot snel! ??